BUKIT LAWANG - PART 4

16-5-2013

SCHOOL DANIËL & DIMAS
Vanmorgen de school van Daniël en Dimas bezocht. Thomas had met het hoofd van de school geregeld dat ik even mocht kijken... Niet gebruikelijk dat daar toeristen komen, is best een eindje op de scooter/tuktuk. En toeristen blijven hier vaak niet langer dan 3 dagen, alleen voor de jungle...

Heb hier pennen en potloden gehaald, kost mij 4 euro omgerekend...

Daniel zit in de 1e klas en is een dikke ondeugd... Dat had ik bij de guesthouse al wel geschoten. Hij zit alleen aan een bankje, omdat hij beter is in niet luisteren dan luisteren - aldus de lerares! Was echter super trots dat hij mij kende. De kindjes in zijn klas allemaal gillend enthousiast... Belanda belanda!! Ze hebben keihard gezongen en konden de potloden goed gebruiken...

Dimas zit in de 5de klas... Heb hier een rekenles bijgewoond... Snapte er zelf niks van, maar erg leuk om eens te kijken.

De klassen zijn groot, we hadden te weinig pennen en potloden meegenomen, dus lilik is halverwege nog een keer teruggereden om bij te halen... 40, 45 kinderen in een klas is heel normaal...

Superleuke ervaring! Maar zijn na een half uurtje weer weggegaan, want de kinderen werden allemaal erg enthousiast, toen ik Dimas zijn klas zat, stonden er allemaal kinderen van andere klassen in de deur opening te dringen...

LILIK
Omdat de guesthouse maar 4 kamers betreft en de mensen die er werken er alzo leven, afgelopen week Lilik een beetje leren kennen. Gisteren tijdens de ellendige autorit naar Tankahan hele gesprekken gevoerd met hem over zijn jeugd, opgroeien en het werken in Bukit Lawang... Hij slaapt nml in het restaurant op de grond en is geen familie van de gids... Dus was wel nieuwsgierig geworden naar zijn verhaal... Geen idee of jullie het interessant vinden, maar ik wel. Zijn vader kent hij niet, zijn moeder heeft hem bij zijn oma gebracht toen hij is geboren. Moeder werkt in de grote stad en oma voedde hem op. Tijdens de overstroming in 2003 zijn ze al hun bezittingen kwijt geraakt en kregen later een huis van de regering... Lilik is opgevangen door "kindertehuis Bukit lawang" - opgericht door een Nederlandse vrouw met haar Indonesische man. In het kindertehuis wonen kinderen die geen ouders meer hebben, of wiens ouders hen aan het kindertehuis toevertrouwen voor een betere toekomst... Tot zijn 17e heeft hij hier gewoond en veel geleerd. Spreek goed Engels en is erg muzikaal. Nog niet zo heel lang geleden heeft Thomas hem "ontdekt" en hem gevraagd of hij bij hem wil komen wonen om te helpen met de jungle trekking, in de keuken en in de avond beetje muziek maken voor zijn gasten. Hier verdient hij een beetje geld mee, waarvan hij een deel weer aan zijn oma geeft...

* Oma Lilek
Nadat we van school kwamen heeft hij me meegenomen naar zijn oma, en dus het huisje wat zijn "thuis" is. In een woord: shocking! Deze mensen hebben werkelijk niks... Ik was er echt stil van. Het is iets wat we helemaal niet ken en ik ook nooit van zo dichtbij gezien, confronterend als je beseft in welke rijkdom wij leven... Ben afgelopen twee dagen op pad geweest met deze jongen, wie vloeiend Engels spreekt, ontzettend veel humor heeft en erg vriendelijk is naar de mensen om zich heen. Nooit chagarijnig, altijd vrolijk. Denk dat het daarom hard binnenkwam. De mensen hier gelukkig met helemaal niks... De guesthouse is voor mij al minimalistisch, maar dat is rijkdom in tegenstelling tot het huisje waar lilik zijn oma woont. Na de shock even lekker gaan zitten en een verse kokosnoot gegeten! Geplukt en gekapt voor mijn neus! Lekker!!

* kindertehuis bukit lawang
Naast oma, wilde hij ook graag het kindertehuis laten zien waar hij 4 jaar heeft gewoond. Ik heb uiteraard verteld over mijn werk en het kindertehuis is half Nederlands, dus ik zou het vast leuk vinden - dacht hij. Prachtig stuk grond met mooie gekleurde huisjes. Helaas was de Nederlandse eigenaresse er niet, maar haar man heeft een hoop verteld over de opstart en hun werk. Het belangrijkste is dat het kind ook moet willen leren... Ze zijn er vrijwillig en als ouders nog wel in beeld zijn, is er samen werking. Heb me laten rondleiden en het tehuis had een hoop overeenkomsten met ons, de eekwal. Grote eettafel, planken in de kasten gelabeld, zelfde stickers en kast... Ze krijgen veel Engelse les, om de kans op studie of werk groter te maken. Ze zijn een privé onderneming en krijgen dus geen geld van de regering...
Heb een ketting gekocht, opbrengst gaat naar de verzorging van de kinderen..

Bij terug komst de guesthouse erg stil... Iedereen is vanmorgen vertrokken... Dus was vanavond alleen... Maar dat was geen probleem voor me... Heb laat gegeten en nog ff drinken gedaan

Nu mooi op tijd op bed! En lekker slapen!