MALANG - bodylanguage

En daar was dan het afscheid van de familie Pechler... Rio en zijn vader en moeder vertrokken gisterenochtend weer naar Nederland! Na de nodige tranen en knuffels ze uitgezwaaid... En toen was ik weer "alleen"... Niet helemaal natuurlijk... Maar de familie waar ik nog tot vrijdag mag blijven logeren spreekt echt geen woord Engels.... ;) back to the bodylanguage!

Terwijl tante Rini en Panji een middagslaap houden zoek ik mijn iPod er eens even bij... Van muziek moet ik altijd huilen en ga ik nadenken, maar ook dat was iets wat ik aan wilde gaan deze vakantie! Was wel ff lekker rustig -niks! Trots op mezelf dat ik me prima red in dit verre land - voel me eigenlijk beter dan ooit! Voor de mensen hier ben gewoon even helemaal puur An, zonder mijn werk, huis, beslommeringen, gezeur, oordelen en zo kan ik nog wel even doorgaan van thuis! Het geeft me power om te weten dat ik dit met mezelf kan en snel een heleboel leuke lieve contacten op doe! Erg erg dankbaar voor! Ben blij dat ik alleen ben en me niet kan of hoef te verschuilen of verantwoorden achter of tegenover een ander. Alles wat ik zeg of doe is goed, want het is mijn keus! Iets wat ik in Nl nog wel eens beter kan leren ;)

Maar enfin... Alles wat ik meemaak zou ik zo graag met een aantal willen delen! Het is zo bijzonder hier! contact met het thuisfront is dan ook echt wel even fijn als ik s avonds in mijn bedje lig! :) Dank voor het meelezen/leven!

Eind van de middag kwam Enda, nicht van Rio mij ophalen voor een scooter tour door Malang! Echt super om nu achterop de scooter onderdeel te zijn van het verkeer! Alle credits voor Enda, die ons veilig een weg baande door de chaos! We hebben een aantal koloniale gebouwen bekeken en wat toeristische kiekjes geschoten! (Kan natuurlijk moeilijk vrijdag uit Malang vertrekken zonder eea op de foto te hebben gezet! ;)) Het was een gezellige avond! Enda kan wel goed Engels en was op haar beurt ook erg nieuwsgierig naar Nederland... We zijn tot de conclusie gekomen dat wij als westerlingen in dit land "rijk" zijn, maar wij thuis veel meer voor alles moeten betalen dus in verhouding helemaal niet zoveel overhouden als men denkt... Zo is haar salaris 150 euro per maand, kost een volle tank benzine in haar scooter 1 euro, betaal je voor een pakje sigaretten 1 euro, koop je een brood voor 15 cent en ga zo maar door! Voor rijles voor de auto betaald zij 40 euro voor alle lessen + examen... terwijl wij dit per lesuur betalen... Als ik vertel wat ik verdien, kijkt ze me met grote ogen aan! Is wat gekalmeerd als ik vertel wat ik betaal voor mijn huis, auto, benzine, sigaretten! Enda wil heel graag een keer naar Nederland... Maar dit is voor haar onbetaalbaar... Ondanks dat alles hier erg goedkoop is, is een vliegticket naar Nederland zo'n 2000 euro! :( (ok.. dan moet ik maar een keer terug komen naar indonesie... ;))

We hebben samen nog even iets gegeten en daarna weer naar "huis" gegaan! Soma lag al bij mij in bedje te wachten tot ik er gezellig bij zou kruipen, de skat!

Heerlijk geslapen, bij de familie in huis dit keer! Ouders van Rio hadden het huis tegenover die van de familie gehuurd voor 2 maanden (a 150 euro...) - Uncle W stond er op dat ik, nu zij weg zijn bij hen in huis zou slapen... Wil geen meisje alleen in huis laten slapen... Ok! :) lief ook weer!

Niet geheel onbelangrijk om te vermelden: ik ben zowel gisteren als vandaag door mijn "wekker": de moskee - heen geslapen! Gelukkig maar, het went dus!

Vanmorgen om 8u wakker geworden! Uitgeslapen voor indonesia way of life dus! :) een half uurtje later ben ik met Uncle W, Soma en Ary vertrokken naar Blitar, de begraafplaats van Sukarno! Een nationale held in Indonesië, de eerste president van het land. Ondanks dat hij zorgde voor vrijheid van de koloniale bezetting en later de democratie, is het ook een omstreden man... In het huis van deze familie is het een belangrijk man, zijn portret hangt hier aan de muur! Wanneer we aankomen bidden Soma en Ary aan zijn graf... Zat er een beetje knullig tussen in... Zijn graf is een soort bedevaartsoord voor de Indonesiërs. Verschillende mensen bidden en lezen gebeden voor uit een boekje... Na het graf bezocht te hebben bezoeken we het museum en halen we wat souvenirs. Voor de kleine Panji wordt een Sukarno outfit gekocht!

Na Blitar zijn we verder gereden naar een hindoeïstische tempel. De eerste tijdens mijn bezoek hier in Indonesië! Erg sierlijk met veel detail!

Onderweg weer veel streetvieuw! Blijf mijn ogen uitkijken! Uncle W stopt meerdere malen op mooie plekjes om wat mooie foto's te nemen! Met handen en voeten proberen we elkaar te begrijpen... Wanneer ik niet gelukkig ben op Bali of de rest van mijn reis moet ik terug komen naar Malang - legt hij uit wanneer de trein voorbij komt! Deze vakantie accepteert hij mijn gebrek aan Bahasa Indonesia, maar een volgend bezoek aan Malang, verwacht hij dat ik mijn Bahasa Indonesië wat opkrik... Kan wel op les bij Rio zijn moeder, aldus Uncle W!

Al met al een leuke, regenachtige (jaja niet alleen jullie in Nederland hebben t zwaar, ook hier hele dag regen hoor!), vermoeiende (door alle indrukken) en gezellige dag! Ondanks het geen Engels kunnen spreken van de familie! :)

Fijn om weer "thuis" te zijn! Tourist zijn is best vermoeiend.... Het gewone Indonesische leven is minstens net zo boeiend als de tempel en het graf :) living the happy life here! :))